Loes abroad

Oezbekistan. Het ‘kleine broertje’ van Kazachstan. Deze backpack family is weer op reis geweest en dit keer hebben we een prachtige reis gemaakt door Oezbekistan. Met heel veel foto’s wil ik jullie graag een beeld geven van dit mooie land!

Treinreis
Het is pech dat we allemaal net ziek zijn (geweest) als we op weg gaan naar Tashkent met de nachttrein. Het zal een reis worden van intotaal 17 uur en hoewel we allemaal nog niet fit zijn, slapen we toch heerlijk in de trein. De kids liggen veilig ingepakt bovenin. De ochtend is prachtig en we genieten van de zonsopgang en het uitgestrekte landschap van Kazachstan. Pas tegen het einde van de treinreis gaan de grens over naar Oezbekistan en komen we aan in Tashkent.

Tashkent
Het is even zoeken naar onze Airbnb en hoewel het gebouw er van buiten niet erg aantrekkelijk uit ziet, is het van binnen prachtig ingericht. Terwijl we van het station naar ons nieuwe verblijf lopen, merk ik al dat het centrum van Tashkent, dit deel, erg vergelijkbaar met Almaty. Maarten omschreef het zo leuk en zei: “het is alsof we vanuit Nederland naar Belgie gaan!”. Oezbekistan is inderdaad ons zuiderlijke buurland, al reizen we er wel wat langer voor dan van NL naar Belgie haha. De Oezbeekse taal lijkt ook veel op Kazachs, dus mensen kunnen elkaar goed verstaan, zoals wij ook de Vlamingen goed kunnen verstaan.

Op maandag nemen we de tijd om de stad te verkennen en Maarten heeft een leuke wandelroute bedacht. We laten ons ergens afzetten en wandelen langs het kleine riviertje, door het oude deel van de stad Tashkent.

Hier is het duidelijk dat er meer armoede is in Oezbekistan en de armzalige huizen die we hier zien, zijn we (nog) niet tegen gekomen in Almaty. Er zijn hier nog vele muren gemaakt van leem en in elkaar geflanste huisjes van golfplaten en hout. Nee, dit is wel andere koek dan dat we gewend zijn in Almaty en het is toch weer indrukwekkend om dit deel van Tashkent te zien. Het doet me ergens een klein beetje denken aan Jakarta. We lopen door tot aan een prachtige moskee.

Nadat we er even doorheen hebben gelopen, gaan we verder naar de grote Bazaar, ofwel de grote markt van Tashkent waar van alles en nogwat wordt verkocht.

De Bazaar is vergelijkbaar met de Green Bazaar in Almaty. Het is leuk om er rond te lopen en we krijgen veel bekijks, opmerkingen en duimen omhoog terwijl we langs komen slenteren met die twee kids in de draagzakken op onze ruggen.

Uiteraard genieten we ook van de heerlijke nationale maaltijd van Oezbekistan: Uzbek Plov. Het is een gerecht dat we ook overal kunnen krijgen in Almaty dat is natuurlijk te tippen aan de echte, traditionele plov die we hier in Tashkent in het ‘Plov Center’. De plov wordt klaargemaakt in waanzinnig grote stenen pannen, wokken en ovens. Het vlees wordt langzaam gestoofd en alle smaken vermengen zich met elkaar. Ja, dit is ECHT goede plov!

Het waren twee leuke dagen in Taskhent en hoewel het niet perse een bijzondere stad is, is het leuk om de verschillen te zien met Almaty. De vele moskeeën, de manieren van de mensen, de sfeer in de stad, de architectuur. Voor mij voelt het hier in Tashkent veel ‘Arabischer’ aan dan Almaty.

Bukhara
Vervolgens gaat onze reis verder naar de stad Bukhara. Het is een treinreis van 4 uurtjes en we worden opgehaald door de man van onze bed and breakfast. Een half uurtje later rijden we zo de geschiedenis in! Ons verblijf zit midden in het oude centrum van Bukhara en het is alsof we zo een aantal eeuwen terug de tijd in zijn gelopen. Ik kan de stad gemakkelijk beschrijven in een paar kleuren: zand, turkoois, blauw en groen. Toevallig ook nog eens mijn lievelings kleuren. Bukhara is al een prachtige stad zo op het eerste gezicht!

De volgende ochtend worden we verwend met een uitgebreid ontbijt. Daarna maken we een wandel tour met een gids door Bukhara en het is super interessant om meer te horen over deze eeuwenoude gebouwen met Perzische en Arabische invloeden. We bezichtingen de oudste en de enige Joodse synagoge hier in Bukhara, waar een vriendelijke oude man (die zelf ook wel een eeuw oud lijkt) ons binnen laat.

Onderweg leren we meer over de verschillende lokale en traditionele producten die hier gemaakt en verkocht worden. Prachtige kleurrijke tapijten, kleden, stoffen, jassen, hoeden, instrumenten en zilverwerk. Bukhara is eeuwen lang een belangrijke stad geweest voor de zijdenroute die door Centraal Azie loopt en dat is nog steeds te zien.

We kijken toe terwijl een man zilveren en koperen schalen bewerkt en hoe er zijde wordt gekleurd en gemaakt. Geduld is hier een schone zaak want het kost soms wel maanden voordat een schaal volledig af is en voor een kleed of tapijt kan dit wel meer dan een jaar duren.

Verder lopen we door de straten van Bukhara en zijn er prachtige gebouwen om te bezichtigen zoals de vele eeuwenoude Universiteiten die hier nog steeds in gebruik zijn. Ook wordt er nog steeds veel zijde gemaakt en gewoven op traditionele wijze en we kijken even toe hoe een vrouw handmatig een doek bewerkt.

Tot slot bezoeken we nog de oude stad met de hoge stadsmuren met daarin het verblijf van de grote ‘Emir’. Ik ben erg onder de indruk van Bukhara en het was geweldig dat we hier ook twee dagen rond hebben gebracht.

Hayat Village in de bergen
Vanuit Bukhara worden we met de auto opgehaald en gaan we een lange reis tegmoet van ongeveer 5 uur naar daar waar we stiekem toch het allerliefste zijn: de bergen. We hebben een verblijf geboekt bij een guesthouse in een super klein bergdorpje genaamd Hayat, in de Nuratau mountains.
Het voelt een beetje alsof we naar het einde van de wereld gaan, want na dit dorpje is er nergens meer om heen te gaan. We komen er later achter dat je alleen lopend naar een ander dorpje kunt komen en dat het volgende dorp 35 kilometer verderop ligt, ver achter de bergen.

De herfst maakt alles nog veel mooier en deze mooie natuur en rust is alles wat we op dit moment nodig hebben. Ons guesthouse wordt gerunt door een familie met jonge en wat oudere kinderen en het is super leuk dat ze Finn meteen uitnodigen om mee te gaan spelen. Recht achter ons guesthouse loopt een klein beekje waar we een klein stukje langs kunnen wandelen met Finn en Aylinn. We hebben ontzettend veel geluk met het weer, al is het wel koud hier in de bergen als de zon weg is. We maken een eind-van-de-middag wandeling en het is indrukwekkend om te zien hoe deze mensen hier leven, zo diep in de bergen.

De volgende dag neemt een van de oudere kinderen van ons Guesthouse ons mee de bergen in. Hij is 12 jaar, maar hoefde vandaag ‘toevallig’ niet naar school en hij leidt ons naar boven voor een prachtig uitzicht over het dorp en de bergen.

Er staan oude tekeningen op een rotsblok en we zien wat ruines van het oude dorp dat hier vroeger ooit heeft gelegen. Verder krijg ik simpelweg geen genoeg van de prachtige contrasterende herfstkleuren van de bomen, omringt door de hoge bergen.

Ik geniet volop van de mooie tocht die we hier maken, regelrecht vanuit ons guesthouse. Met een strakblauwe lucht en warme herfstzon is het een plezier om hier te wandelen.

Dit was de perfecte afsluiting voor een klein weekje vakantie in Oezbekistan en we hebben genoten van dit prachtige land.

Deze beelden van oezbekistan zal ik niet gauw meer vergeten!