Loes abroad

Ik wil iedereen graag een (kort) beeld geven van onze dagelijkse gang van zaken hier in het verre Kazachstan. Lees mee en neem een kijkje in ons expatleven in Almaty!

Werken
Mijn dag begint ongeveer rond 06:15, wanneer Finn wakker wordt. Maarten zit rond die tijd al aan het ontbijt, want niet veel later pakt hij de schoolbus om naar zijn werk te gaan. Ook ik heb inmiddels een baan gevonden en ik ben officieel aan het werk als schoolcounselor bij KIS! Ik begin alleen wat later en pak de taxi naar school. Op dit moment werk zestien uur per week, verspreid over vier dagen. Helemaal perfect voor mij en super goed te combineren met mijn vrije tijd en de zorg voor Finn.

Uiteraard hebben we wel iets moeten regelen voor onze kleine jongen, want alleen thuis blijven gaat nog niet… Hij is ook nog te jong om geaccepteerd te worden bij een dagopvang, dus hebben we gedaan wat alle expats met kinderen hier doen: we hebben een Nanny aangenomen! Eerlijk gezegd is het niet helemaal onze stijl en ik moest wennen aan het idee, maar inmiddels is Finn al aardig gehecht aan de leuke, vrolijke Kazachstaanse vrouw die hier elke dag komt helpen in huis. Ook ik heb een super goede klik met haar en het is onwijs fijn dat ik Finn met een gerust hart bij haar achter kan laten als ik de deur uit ga!

Buiten spelen
Verder nemen we Finn zo vaak mogelijk mee naar een speeltuintje hier om de hoek. Meerdere kinderen en moeders of vaders zijn altijd buiten en we laten Finn lekker rond dartelen. Inmiddels is de winter hier toegeslagen en is het niet meer zo druk op de speelplaats. Nu moeten we Finn en onszelf in ieder geval lekker inpakken tegen de kou en sneeuw. De afgelopen twee weken was het gemiddeld -8 graden… brrrr!

Toch waren er in oktober, toen het hier nog gemiddeld 18 graden was, al moeders die hun kinderen inpakten met drie lagen kleding, twee mutsen, handschoenen en winterboots. Voor mij voelde het toendertijd nog alsof we met-zonder-jas naar buiten konden en als ikzelf nog geen muts nodig heb, heeft Finn die ook niet nodig. Maar, blijkbaar kennen ze hier de term ‘oververhitting’ niet bij babies en kinderen. Hier worden kinderen koste wat het kost van top tot teen ingepakt en ik ben al meermaals aangesproken op het feit dat Finn nog geen muts droeg, dat ze zijn blote enkels konden zien of dat hij geen jas aan had. Hier nemen ze de uitdrukking ‘it takes a whole village to raise a child’ wel heel letterlijk en mensen schromen niet om je aan te spreken over hoe je kind is aangekleed of wat je kind doet. En ach, dat gaat het ene oor in en het andere oor weer uit! Part of the culture zullen we maar zeggen. De lieve handkusjes die naar Finn gegooid worden door alle Babushkas compenseren een hoop ongewenst commentaar!

Sociaal
Na drie maanden in Almaty, hebben we zo onderhand ook meer dan genoeg leuke mensen ontmoet om een leuke vriendenkring op te bouwen. De school is groot en veel collega’s zijn ontzettend aardig dus is het gezellig om eens in de zoveel tijd wat te eten en te drinken buiten werktijd. Ook heb ik leuke andere moeders ontmoet met kinderen van Finns leeftijd en hebben we iedere week een playdate, zodat de kids samen kunnen spelen en wij gezellig bij kunnen kletsen met elkaar. Win-win! Verder ben ik lid van de Almaty International Womens Club (AIWC) en dat is een handige manier om te netwerken en nieuwe contacten op te doen. Het is een groot verschil in Jakarta, want hoewel we daar fantastische vrienden hebben opgedaan, waren we daar meer op onszelf dan hier in Almaty.

Dagelijkse bezigheden
En ach, verder leven we hier gewoon lekker ons leventje. Maarten en ik hebben iedere zaterdagochtend een uurtje Russische les en ik merk dat de basis er inmiddels bij mij wel is. Handig om mezelf in de taxi of in de winkel verstaanbaar te kunnen maken en eventuele vragen te kunnen begrijpen!
Verder genieten we hier volop met z’n drietjes en er valt zoveel te ontdekken hier in Almaty. Een paar weken geleden heb ik met een vriendin de Green Market hier in Almaty bezocht, een traditionele Kazachstaanse markt. Helaas mocht ik er geen foto’s maken met mijn fotocamera, maar ik heb met mijn telefoon wel wat (stiekeme) beelden kunnen vangen:

• 

• 

• 

Het was een leuke ervaring om daar te zijn en je proeft (letterlijk en figuurlijk) een beetje van de cultuur!
Verder proberen we er regelmatig eropuit te gaan zoals in Shymbulak, zolang het weer het nog toelaat. Er zijn ontzettend veel parken, musea en gezellige eetgelegenheden in de stad. We gaan ook regelmatig het winkelcentrum in hier om de hoek en ik vind het in ieder geval heerlijk dat we ook zoveel tijd kunnen besteden samen met z’n drietjes!