Loes abroad

Wat is Japan een mooi geval apart hier tussen alle houtje touwtje Aziatische landen. De sfeer voelt hier bijna Europees aan en ik sta versteld van de schoonheid van dit land. Japan is als een geoliede machine waar alles werkt zoals het hoort en iedereen mega vriendelijk is. Je hebt altijd brandschone toiletten en een verwarmde derrière dankzij hippe hightech wc-brillen. En er is geen scooter te zien hier. Is dit echt Azië?
Japan, ik kan er nu genoeg over vertellen! In dit eerste deel van mijn blog zal ik uitwijden over de bijzondere, metropolische hoofdstad van Japan: Tokyo!

Wat is het een OPLUCHTING om in een stad als Tokyo te zijn, nadat je twee jaar in Jakarta hebt gewoont. Het verschil tussen de twee grote wereldsteden kan volgens mij niet groter zijn. Er hangt hier een buitengewone frisse lucht in de stad en het zachte briesje doet mijn haren wapperen. Er zijn fatsoenlijke, brandschone trottoirs waar we gemakkelijk over kunnen wandelen langs groene tuinen en parken. Mensen in onberispelijke, nette werkkleding en elegante kapsels lopen met de koffer in de hand naar hun werk en iedereen wacht keurig tot het stoplicht op groen springt. Het openbaar vervoer werkt feilloos en ik vind het heerlijk dat alles hier gewoon werkt naar behoren en goed geregeld is.

Er is duidelijk meer dan genoeg te doen in deze megastad als Tokyo en we benutten onze drie dagen hier dan ook ten volle! We snuffelen wat rond in de buurt van ons hotel en we lachen in de supermarkt om de keus van de tientallen soorten mondkapjes die ze er verkopen. Verder nemen we de tijd om de schoonheid van deze stad te bewonderen. Tokyo heeft prachtige groene tuinen en parken met natuur waar mensen aan het sporten zijn en wijzelf op ons gemakje doorheen kunnen wandelen. Alles is keurig onderhouden en ondanks de drukte van de stad, wanen we ons hier in alle rust door de tuin, omgeven door kleurrijke bloemen en planten.

Verder kom ik erachter dat het toiletbezoek hier al een hele belevenis op zich is. Zodra ik het wc-hokje binnenkom, is er een uitgebreide beschrijving over hoe ik het toilet moet gebruiken. De vele knopjes maken me wat onzeker en ik heb geen idee wat ik ermee moet. Ik moet gewoon gaan zitten en plassen toch? Voorzichtig laat ik m’n billen zakken en ik schrik wanneer er plotseling een geluid van stromend water klinkt in het hokje. Hoe zet ik dit geluid uit? Terwijl ik het probeer uit te zoeken, beland ik vervolgens op een warme toiletbril. Daar zit ik dan eventjes beduusd in dat kleine hokje, met verwarmde billen en al luisterend naar stromend water en fluitende vogeltjes. Het is een ongewone, maar niet onprettige situatie en ik moet plotseling zachtjes lachen om de Japanners die het blijkbaar wel hebben begrepen, want op deze manier kan ik er wel de hele dag blijven zitten! Wanneer ik opsta, wordt er ook nog eens automatisch doorgetrokken en plotseling vind ik de toiletten in Nederland maar hopeloos ouderwets!

Op onze tweede dag in Tokyo, pakken we de metro naar een drukke winkelstraat, Takeshita, waar ik mijn ogen uitkijk vanwege de knallende, kleurrijke winkels met bizarre spullen die er worden verkocht. Het moge duidelijk zijn dat de mode hier heel wat verschilt van wat wij in Nederland gewend zijn en ik vind het een feest om hier te lopen, al is het alleen maar om te kunnen lachen om de gekke dingen die ik zie. Ze verkopen hier de vreemdste dingen, zoals een fluffy konijnenorenmuts (waar ik al verschillende jongeren in heb rond zien lopen), sokken met een bril of schoenen met weetikveel hoeveel centimeter hoge plateau zolen.

Overal draait vrolijke muziek en verder is het blije anime-gehalte hoog hier in dit straatje. Ik zie veel meisjes in aparte kleding en met felgekleurd haar rondlopen. De regenboogkleuren en glitters van de kleine, drukke winkeltjes doen bijna pijn aan mijn ogen en aantrekkelijke, vrolijk uitgedoste meisjes staan bij de ingang van winkeltjes om je naar binnen te lokken. Wat een gezellig straatje!

We eten er een vreemde kaashotdog op een stokje, maar kopen verder niets en even later pakken we de metro naar een van de vele mooie tempels die te bewonderen zijn hier in Tokyo. Zo’n tweederde van de Japanse bevolking heeft geen religie, maar Japan heeft wel haar eigen tempels en bijbehorende rituelen. We gaan naar een beroemde Shrine, waarvan ik de naam helaas vergeten ben. Er staat een bak met water waar we ons vooraf moeten wassen. Eerst de linkerhand, dan de rechterhand en tot slot je mond. We kunnen daarna doorlopen naar de tempel, waar ik zie hoe mensen muntjes in een bak gooien, twee keer buigen en dan de bel rinkelen. Mensen kunnen hier een wens op een houten plankje opschrijven en hopen dat deze gehoord wordt.

Tot slot willen we graag het uitzicht over de stad bewonderen en gaan daarom één van de hoogste gebouwen van Tokyo binnen, zodat we een mooi beeld kunnen krijgen. Onderweg lopen we nog voorbij een druk kruispunt waar grote mensenmassas iedere paar minuten oversteken. Mensen wachten keurig voor het stoplicht en wanneer het licht op groen springt, vind ik het wonderbaarlijk om te zien hoe de mensen vervolgens doorlopen zonder tegen elkaar op te botsen. Echt alles in Japan gaat vloeiend.
In ieder geval komen we uiteindelijk aan bij het gebouw en nemen we de lift naarboven. Vanuit de hoge ruimte waar we zijn, hebben we 360 graden uitzicht over de stad en het beeld is indrukwekkend!

Op onze laatste dag in Tokyo is het slecht weer, maar we vermaken ons alsnog prima. In de ochtend valt het nog mee met de regen en we wandelen door een winkelgebied waar ook een kleine tempel staat. Daar worden we aangesproken door een groepje scholieren die Engels met ons willen praten. Dit is iets waar we in Jakarta ook al bekend mee waren, maar deze keer is het leuk om eens met Japanse kinderen te kletsen! De jongen doet zijn uiterste best om de Engelse vragen aan ons te stellen en uiteraard moet er naderhand een foto genomen worden als bewijs. Ook wij nemen een foto en de legendarische twee vingers gaan de lucht in!

We lopen daarna nog door een mooie tuin, maar het gaat steeds harder regenen, dus is het niet erg aantrekkelijk meer voor ons om nog langer buiten te wandelen. Daarom besluiten we om naar een bijzonder museum te gaan: Teamlab Borderless.

Nog nooit ben ik in zo’n veelzijdig, indrukwekkend en mega boeiend museum geweest! De kunstenaars hebben de grenzen willen verleggen van hun kunst en alles in dit museum is interactief en te beinvloeden door ons, de bezoeker. De kunst beweegt, leeft en reageert op onze aanwezigheid en ik vind het allemaal even fantastisch! Pas na drie uur hebben we alles kunnen ontdekken. Dit was absoluut de moeite waard.

Dan is onze tijd in Tokyo afgelopen en gaan we verder naar het volgende reisdoel, waarover ik in mijn volgende blog meer zal gaan vertellen. Voor nu wil ik afsluiten met te zeggen dat Tokyo echt een sensationele, veelzijdige stad is die je absoluut een keer gezien moet hebben. Een kleine kanttekening is wel dat Tokyo duur is (met name qua accomodatie), maar dat zul je er graag voor over hebben!