Loes abroad

Nog nooit van mijn 25 jarige leven ben in zo’n grote stad geweest al deze. Technisch gezien heb ik wel voor korte tijd een voetstap gezet in de big city New York gedurende de nachtelijke uurtjes tijdens een vliegtuig stop, maar die telt niet echt mee vanwege de vage, wazige jetlag-slaaptekort-toestand waarin ik daar verkeerde.
Maar goed, ik heb het nu over Jakarta. Een eerste indruk van onze woonomgeving.
Zoals je in mijn vorige blog misschien al hebt gezien, hebben we een klein maar fijn appartementje. De voorzieningen zoals het aanrecht en de wasbak hier zijn helaas wel gemaakt voor de lengte van een gemiddelde Indonesiër, wat voor mijn 1 meter 73 niet altijd even comfortabel is. Bij nader inzien waren er wel een aantal gebreken in ons appartement, die de komende tijd verholpen zullen worden.
We wonen in een groot, hoog appartementencomplex van twee torens die met elkaar verbonden zijn. In de ene toren zit de school, in de andere toren wonen wij. Maarten kan letterlijk de lift naar zijn werk nemen, dus helaas geen excuses meer over ‘sorry dat ik te laat ben maar mijn trein had vertraging’, haha.

Wanneer ik naar buiten stap, komt me een warme, vochtige lucht tegemoet gemixt met uitlaatgassen, zweet, kruiden en etenswaren. De zon brand overal doorheen, zelfs al is de lucht regelmatig bedekt met dikke, grijze bewolking.
Als ik over straat loop zie veelal vriendelijke, vrolijke gezichten om me heen en de mensen hier lachen naar me, al kan dat ook zijn omdat ik zelf met een grote grijns op mijn gezicht rond loop of omdat ik hier met mijn lange gestalte, blanke huid en donkerblond haar toch meer opval.
Het is hier volgebouwd met andere hoge gebouwen en allerlei grote shopping malls waar ze echt alles verkopen wat je maar kunt bedenken. We komen hier dus niets tekort!
Het verkeer is, zoals we al te horen kregen van een hoop mensen, inderdaad ontzettend druk. Files, auto’s en honderden scooters die er vliegensvlug tussendoor schieten. Er wordt hier constant getoeterd naar elkaar en een stoep om te lopen is er niet echt. Een gezellig, rustgevend wandelingetje in de buurt zit er hier dus helaas niet in.
Toch is de buurt hier wel groener dan ik had verwacht. Overal zijn planten en bomen neergezet en ik heb me laten vertellen dat de luchtkwaliteit daardoor aanzienlijk is verbeterd.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Verder was het deze dagen onwijs tof dat er zulke aardige, vriendelijke en behulpzame mensen zijn die ons wegwijs hebben gemaakt. De buurt hier voelt heel veilig aan en dat is prettig. Ook de collega’s van de school van Maarten zijn ontzettend betrokken en het is fijn hoe snel ze hier vriendschappelijk met je omgaan. Daardoor voelen we ons ook meteen welkom. We hebben we deze week echt heel veel leuke nieuwe mensen ontmoet. Ik heb er echt vertrouwen in dat het goed gaat komen want ik weet dat het ook zwaar zal worden, maar het is in ieder geval een goed begin!

We hopen volgende week de stad echt te kunnen gaan verkennen en leuke plekken te bezichtigen. De eerste toeristische plek hebben we trouwens al gehad: het ziekenhuis. Ik ben gisteren iets te fanatiek geweest met snijden tijdens het koken… oeps!
Maar ach, we hebben de boel daarbinnen gezien en ik ben zes hechtingen in mijn vinger rijker. Want tja, ik mag dan wel helemaal in Indonesië zitten, maar ik ben en blijf ook hier nog steeds dezelfde klunzige, onhandige ik!