Loes abroad

Dingen gaan nou eenmaal niet altijd zoals je zou willen. Je hebt het niet in de hand, dus moet je accepteren wat er gebeurd en meegaan met de stroom die je meevoert. Het is vooral belangrijk om oplossingen te bedenken en door te gaan, want dat heb ik deze week wel weer gemerkt.

Afgelopen maandag kreeg Maarten zijn visum aanvraag binnen. Mijn aanvraag was afgewezen omdat het huwelijkscertificaat niet vertaald was naar het Indonesisch, waardoor ik mijn nodige documenten pas op dinsdag ontving. Hierdoor konden we woensdagochtend pas naar de ambassade in Den Haag, terwijl onze vlucht al op zondag was. Gezien het feit dat het vijf werkdagen duurt voordat het visum klaar ligt, was het dus een onmogelijke opgave voor ons om met visum en al die zondag het vliegtuig in te stappen. Na wat mailtjes naar Indonesië en telefoontjes naar Den Haag met het antwoord dat er helaas geen eventuele spoedprocedure mogelijk was, restte ons niets anders meer dan de vlucht om te boeken. We willen liever geen illegale taferelen op ons geweten hebben…

Dus op zo’n moment is het fijn om een nuchtere man naast me te hebben die de boel rustig en beheerst oplost. Terwijl ik het liefste in een hoekje was gaan zitten huilen – want ik blijf toch een wrak af en toe en in een paniekmoment weet ik niet meer wat ik moet doen – en een hele dag tijd nodig had om van dit besef bij te komen, heeft mijn man gewoon actie ondernomen en de vlucht maar meteen om geboekt. Zo simpel was het. En zo simpel is het.
Nu vliegen we pas naar Indonesië op vrijdag 21 juli. Dat is even wennen, omdat de afgelopen dagen toch zo waren ingedeeld om op zondag te vertrekken. Ik heb een mindset en in mijn hoofd en leefde naar dat moment op Schiphol toe.
Maar nu ik alle informatie heb verwerkt, ben ik er eigenlijk net zo relaxed onder. Waar maak ik me druk om? Het is opgelost en we gaan nog steeds. En eigenlijk heeft het meteen een positieve kant, want nu hebben we ineens vijf dagen langer in Nederland voor we vertrekken! We kunnen wel wat extra tijd gebruiken om nog uit te rusten en in ons bubbeltje te leven voordat we de grote reis gaan maken. Het weer wordt mooi en bovendien hebben we extra qualitytime met familie. Verder hoef ik niemand meer zien, niets meer te doen en alleen maar te rusten. Daar is ook niets mis mee!

Conclusie uit dit leermoment is dat ik maar al te goed besef hoe belangrijk het is om flexibel te zijn. Want dit zal zeker niet de laatste keer zijn dat we ons moeten aanpassen aan de situatie en alternatieve oplossingen moeten zoeken. We gaan nou eenmaal op avontuur en daar horen voor- en tegenslagen bij.

Moet je nagaan, we zijn nog niet eens weg en ik ben nu al aan het groeien!