Zo, het is eens tijd om te bloggen met ‘terugwerkende kracht’ want er is veel gebeurd de afgelopen tijd! De geboorte van Aylinn, opa’s en oma’s die hier op bezoek zijn geweest en de start van het nieuwe schooljaar hebben mijn tijd helemaal opgeslokt de afgelopen maanden. Een weekje herfstvakantie is nu net achter de rug en nu ik weer ben opgeladen, heb ik ook eindelijk weer de motivatie om foto’s te bewerken en verhalen te delen over onze avonturen!
Ik neem jullie in deze blog mee naar Nur Sultan en Borovoe, een bijzondere en avontuurlijke vakantie die we hebben gemaakt met de ouders van Maarten: Michael en Nicoline. Ze zijn eind juli naar Kazachstan gekomen voor het kraambezoek. De twee weken dat ze hier waren, waren ontzettend leuk, maar zijn ook erg hectisch geweest doordat er van alles geregeld moest worden, omdat reizen met een 4 weken oude baby best een uitdaging is, we kregen te maken met Corona en er was aardig wat gedoe op het vliegveld toen Michael en Nicoline weer naar huis moesten. Maar maak je geen zorgen, dat zal ik allemaal achterwege laten in deze blog want het is bovenal een hele toffe vakantie geweest en ik wil jullie graag de mooie kanten laten zien!
Nadat er de eerste dagen vooral veel geknuffeld is met de kleinkinderen en wanneer de jetlag voorbij is, nemen we Michael en Nicoline uiteraard mee op een mooie hike in de bergen van Almaty. Het is volop zomer en lekker wandelweer.
We gaan de bergen in hier niet ver vandaan en we maken dezelfde wandeling als een half jaartje terug, de Kumbell hike, maar nu gelukkig zonder de sneeuw en natte voeten! De weg is goed te volgen en we redden het tot aan het eindpunt. Finn en Aylinn gaan gezellig mee in de draagzakken.
Nur Sultan
Op maandag gaan we naar de hoofdstad van Kazachstan. Voorheen heette deze stad Astana, maar sinds maart 2019 vernoemd naar de voormalige president van Kazachstan: Nursultan Nazarbayev. We vliegen er in anderhalf uur naartoe en het is ideaal om in zo’n korte tijd in de hoofdstad van Kazachstan te kunnen zijn. We hebben maar twee dagen hier te besteden, waarvan Maarten en ik een halve dag kwijt zijn aan het regelen van de documenten en aanvraag voor Aylinns paspoort. Michael en Nicoline nemen Finn in de tussentijd lekker mee op pad naar een park.
In de middag hebben we tijd om samen het symbool van Nur Sultan te bezoeken: de Bayterek Toren. Er is een prachtig uitzicht bovenin en het staat buiten kijf dat dit een prachtige hoofdstad is. De stad is zo’n grofweg 30 jaar geleden uit de grond gestampt en heeft een ongekende architectuur. Het staat bomvol unieke, gloednieuwe gebouwen, bruggen, beelden en nog veel meer en allemaal prachtig om te zien, maar ik mis hier toch een beetje ‘ziel’ in de stad. Wat dat betreft is het niet te vergelijken met Almaty.
De tweede dag in Nur Sultan lopen we langs de rivier door de stad en genieten we van het uitzicht. Het is een stralende dag, maar helaas hebben we niet de hele dag de tijd, want we moeten op tijd naar het station zodat we daar de trein kunnen pakken naar onze volgende bestemming, het natuurgebied Borovoe.
Borovoe
Vanaf het treinstation in Borovoe worden we opgehaald door twee krakkemikkige taxi’s waar we nog net met z’n allen helemaal inpassen met de koffers en kinderwagen achterin en de kids op onze schoot gepropt. Na een kwartierje rijden komen we aan in een all-inclusive hotel met een prive strandje. Het is allemaal wat oud, maar je hoort ons verder niet klagen!
We doen niet veel de eerste dag en we smullen van de heerlijke Kazachse maaltijden die we die dag krijgen voorgeschoteld bij het hotel. Een dagje luieren hebben we wel verdiend.
Ons strandje 
Voor de volgende dag heeft Maarten een leuke mini tour geregeld en we rijden met z’n allen in een klein busje door Borovoe. Onze tourguide is een vlotte jonge vrouw die ons meer verteld over het gebied en de natuur. Ze verteld dat de bergen hier worden herkend aan hun vormen en dat er allerlei mythes zijn over deze bergen. Hieronder zie je bijvoorbeeld de berg met het profiel van een man (al moet je misschien even drie keer kijken voor je het ziet. Zijn gezicht is links).
Verder rijden we langs allerlei mooie rotsformaties op de bergen en in het water. De mythe van de rots in het meer (foto rechts onder), gaat over een jonge vrouw die begeert wordt door mannen en weigert te trouwen. Uiteindelijk veranderd ze in een oude vrouw en wanneer je om het meer rijdt, kun je de rotsen ook zien ‘verouderen’ en zie je dat de jonge vrouw een oude dame is geworden. Het is een leuk verhaal bij de kleine toeristische trekpleister.
Op onze resterende twee dagen in Borovoe houden we een mini-strand dagje en gaan we in het reuzenrad! Het is fijn om even niets te doen en gewoon te genieten van wat quality time met z’n allen. Finn vind het heerlijk om te spelen in het zand en met het water. Het uitzicht vanuit het reuzenrad is prachtig en Borovoe is een heerlijk gebied om in te zijn. Het was fijn dat we hier een aantal dagen hebben doorgebracht.
Uitzicht vanuit het reuzenrad
Uiteindelijk nemen we de nachttrein terug naar Almaty, iets wat prima gaat en we zijn opgelucht dat Finn en Aylinn zo goed kunnen slapen in de trein.
Avontuur in Shymbulak
Op de laatste dagen dat Michael en Nicoline nog in Almaty zijn, moeten we Shymbulak natuurlijk laten zien! We nemen de kabelbaan naar boven, helemaal naar de top, en genieten weer van het mooie uitzicht. Helaas blijkt de terugweg ontverwachts een avontuur te zijn…
We komen namelijk al snel achter de reden waarom er zo’n ellenlange rij staat voor de kabelbaan, want het blijkt dat de middelste kabelbaan niet werkt. Gevolg is dat mensen nu met de kleine skilift naar beneden moeten, wat alles behalve snel gaat. Bovendien mag ik met Aylinn niet in de skilift (Finn is thuis met de nanny) en wacht ik met Nicoline op de bus die ons blijkbaar komt halen, terwijl Maarten en Michael urenlang in de rij wachten voor de skilift. Nicoline en ik wachten en wachten maar en het wordt steeds drukker met vrouwen en kinderen die niet in de skilift mogen. Nadat er een super klein busje naar boven op komt rijden en vrouwen er als een stel kippen op af stormen, besluiten Nicoline en ik de sprong te wagen naar beneden te gaan lopen. Tot onze schrik blijkt dit erg gevaarlijk te zijn vanwege alle losliggende stenen. We glijden stukje voor stukje naar beneden maar het gaat tergend langzaam. Plotseling rijdt er een grote auto voorbij waar we naar zwaaien in de hoop dat we mee mogen rijden…
Wachten op de bus 
Ellenlange rij voor de skilift
De mannen in de auto kijken een beetje meelijwekkend naar ons: een oma, moeder en baby van 6 weken die al stuntelend over de rotsige bergwand naar hen toe komen lopen. Nicoline en ik zijn opgelucht als we in de auto plaatsnemen. Onderweg stapt er nog een vader met een kindje in en we zitten allemaal gepropt in de auto. Het veilige gevoel krijgen we pas echt terug wanneer we de hobbelige rit achter de rug is en we in de laatste kabelbaan zitten terug naar beneden. Drie uur later dan gepland komen we uiteindelijk thuis, en Maarten en Michael ook iets later.
Laatste hike
Dan zit de tijd van Michael en nicoline er helaas bijna op hier in Almaty. Op een van de laatste dagen maken we nog een supersteile hike, waar we kunnen genieten van echte mini-appeltjes van Almaty en een prachtig uitzicht over de stad. Het was fantastisch om onze (schoon)ouders hier te hebben en we hebben volop genoten!
Loes abroad 
Leuk om weer mee te lezen met jullie avonturen
Groetjes Anita
LikeGeliked door 1 persoon