Loes abroad

Na een leuke tijd in de grote stad Hanoi en hiken in Sapa, gaat dit tweede deel van mijn blog van Vietnam over onze relaxte tijd op het prachtige Cat Ba Island en in het pittoreske havenstadje Hoi An.

Kayakken bij Cat Ba Island
Vanuit Hanoi pakken we de trein naar Hai Phong, vanwaar we de boot pakken naar Cat Ba Island, om daar vervolgens nóg een keer de boot te pakken. Eenmaal aangekomen bij de kleine haven worden we met een golfkarretje gebracht om zo ten slotte aan te komen bij onze plaats van bestemming!

We zitten op Cat Ba Island, het grootste eiland in Halong Bay en het is hier fantastisch. Ons verblijf is in een piepklein dorpje, waar we omringt zijn door rust, bergen en stilte.
Iedere avond delen we ook hier een maaltijd met alle gasten en elke keer hebben we leuke gesprekken met verschillende mensen van over de hele wereld. Ontzettend leuk om nieuwe mensen te ontmoeten en alle interessante (reis)verhalen te horen!
Cat Ba Island is een klein eiland met veel natuur en we kunnen vanuit het dorp, regelrecht de jungle in lopen. Er is een grote grot die we zelf kunnen verkennen en gelukkigerwijs hebben we onze hoofdlampen meegenomen. Ik vind het best wel spannend, want de grot is aardig groot en diep, maar we komen er weer veilig uit.
Daarna maken we een klim van een uurtje, naar een prachtig uitzichtpunt! We hebben 360 graden uitzicht over het eiland en Halong Bay. De hoge, rotsige eilanden steken ruw en groots op uit de zee en geeft ons een ongekend uitzicht. We wachten tot de zon ondergaat en zorgen ervoor dat we voor het donker weer terug zijn. Wat een wonderlijke rustplek was dit!

De tweede dag huren we een kayak en varen we een paar uur over de groenblauwe zee. Het water is kalm en we verkennen de omgeving vanuit onze kayak. Er blijkt een heel leven te bestaan hier midden op zee tussen de eilanden. Hele dorpen zijn gebouwd op het water en er leven ontzettend veel mensen in hutjes, iets wat ik totaal niet had verwacht. Er zijn zelfs een aantal honden die er de wacht houden en ietwat agressief naar ons blaffen wanneer we langs varen.
Mensen hebben overal netten hangen en er staan manden onder water waar ze mosselen en krabben in vangen. Ik vind het bijzonder om te zien dat er zo veel mensen hier op zee wonen. Kennelijk kunnen mensen soms wel 2 jaar (!) in een huisje op zee doorbrengen als het nodig is.

Onze tocht gaat verder rustig langs de hoge, rotsige eilanden en later onder een stenen poort door, waarbinnen de zee stil ligt en er niemand anders te vinden is. We genieten van de stilte en de rust en besluiten om hier even een pauze te houden.

Eenmaal terug bij onze hut, doen we niets meer en genieten we gewoonweg van de rust. De volgende dag is het weer tijd om te gaan.

Koken in Hoi An
We nemen het vliegtuig naar Hoi An, een prachtig havenstadje aan zee. We komen pas laat aan en de volgende ochtend blijkt het erg regenachtig weer te zijn. Dat is jammer, maar het voordeel is daardoor wel dat het minder toeristisch is dan gewoonlijk dus we kunnen op ons gemakje door dit knusse stadje wandelen met haar kleurrijke boten en olijke, felgele huizen versierd met lampionnen.

De stad staat bekend om zijn vele kledingwinkels en kledingmakers en we worden meermaals aangeraden om hier een pak of jurk op maat te laten maken. Er is een grote markt aan de gang waar we een kijkje nemen en verder bezoeken we wat mooie musea en tempels waar we wierook aansteken en genieten we van de – ons inmiddels welbekende – overheerlijke Vietnamese egg coffee.

In de avond is Hoi An nóg gezelliger dan overdag, met alle kleurrijke lampionnen en bootjes in het water. Mensen kunnen lampionnen los laten in het water en het is een prachtig gezicht.

Op onze laatste dag in Hoi An, doe ik een ontzettend leuke kookcursus waar ik leer over de Vietnamese keuken. Maarten laat ik achter in Hoi An en zelf ga ik op weg met een leuke groep mensen om te koken. Onze kook cursist blijkt een grappige jonge vrouw te zijn, genaamd Annie. Ze neemt ons mee over de markt – een ervaring die iedereen een keer mee moet maken – waar we onze verse inkopen doen. Het is druk op de markt en we krijgen allemaal een tasje mee waarin we de boodschappen moeten dragen.

Na de boodschappen stappen we in de boot en worden we naar Coconut Island gebracht. Drie kwartier later wordt het me ook wel duidelijk waarom het zo wordt genoemd, want dit eiland bestaat alleen maar uit kokosnoot bomen! We worden overgezet in kleine, drijvende mandjes voor maar 3 personen. Onze stuurman verwelkomt ons met een ring, gevlochten van kokosbladeren.

Er staan twee grote geluidsboxen waaruit er galmende muziek over het water wordt geknalt. Met name de Vietnamezen zelf dansen uitbundig mee op de swingende K-pop muziek en sommige mensen vallen bijna in het water uit het kleine ronde mandje, iets wat (niet verbazingwekkend) regelmatig écht gebeurd. Onderweg krijgen we een vishengeltje en proberen we krabben te vangen.
Na een gezellig ritje en een extra gevlochten kroon later, stap ik opgewekt uit bij het kookeiland.De tafels staan al klaar met alle benodigdheden van dien. Allereerst krijgen we te zien hoe de rijst wordt ‘gepeld’ en mogen we zelf ook rijst stampen. De helft vliegt eruit bij mij, maar het lukt! Vervolgens krijgen we te zien hoe er rijstmelk wordt gemaakt en moeten we allemaal aan de zware stenen rijstmolen draaien. Annie laat ons daarna zien hoe de rijstmelk gebruikt wordt om pannenkoeken en rijstnoedels van te maken.

Dan gaat het koken echt beginnen! Ik heb de afgelopen jaren ontdekt hoeveel ik van koken hou en ik neem alles met volle aandacht en enthousiasme in me op. Annie doet het eerst voor, waarna we het zelf mogen proberen.
Alle gerechten waren gelukt met succes en het smaakte minstens net zo lekker als dat het eruit zag!

Voldaan kom ik later die middag terug in Hoi An. Maarten staat klaar om te vertrekken want we gaan meteen door om de nachtbus te pakken naar… ?

Dat vertel ik mooi in mijn volgende blog! 😉