Loes abroad

Deze keer een blog speciaal voor mijn vrienden. Gewoon, zomaar, omdat het kan. En stiekem ook omdat ik jullie mis en het soms lastig vind dat ik zover weg woon.

Kunnen vriendschappen over datum zijn? Is er ooit een moment waarop je ineens geen vrienden meer bent? En wanneer is dat dan? Moet je vrienden eens in de zoveel tijd blijven zien om de band te kunnen houden? Is het erg als je elkaar een lange tijd niet ziet of spreekt? Moet ik meer initiatief tonen? Wat moet ik eigenlijk verwachten? Het zijn vragen die met enige regelmaat door mijn hoofd spoken. De antwoorden op deze vragen weet ik eigenlijk heel erg goed, want vriendschap vergaat echt niet zomaar. Toch ben ik me erg bewust van het feit dat ik heel ver weg zit. Mijn nieuwe leven hier vraagt veel aandacht waardoor ik minder en minder denk aan mijn leven in Nederland. En misschien voel ik me daar wel een beetje schuldig over. Of vind ik het gewoon lastig.
Helaas is het voor mij onmogelijk om twee levens tegelijkertijd te leiden. Ik word regelmatig overspoeld met het gevoel dat ik alles en iedereen in Nederland moet contacten om op de hoogte te kunnen blijven. Ik wil blijven weten hoe het met iedereen gaat en ik wil zelf ook vertellen over alles wat ik hier mee maak. Maar ik weet inmiddels niet meer zo goed wat er in het dagelijkse leven van iedereen speelt, ondanks dat ik zo graag betrokken wil blijven bij iedereen. Alles gaat gewoon door zonder mij en ik weet heus wel dat niemand van mij verwacht dat ik met alles bij blijf.

Toch wilde ik in deze blog even een korte brief schrijven, om te laten weten dat ik aan jullie denk:

Lieve vriend(in),

Wat zou ik graag mijn belevenissen met je willen delen! Ik wil je hier mijn thuis laten zien en je daarna rondleiden door de stad, zodat ik je kan vertellen over wat ik hier al heb meegemaakt. Ik zal je alle leuke plekjes aanwijzen en natuurlijk neem ik je ook mee naar de toeristische plekken. Daarnaast wil ik dat je mijn nieuwe vrienden hier ontmoet zodat we samen lol kunnen hebben. In de avond wil ik je graag meenemen naar dat leuke, sfeervolle restaurant zodat je het lokale eten kunt proeven. Ook zou ik je meenemen voor een drankje op de rooftop bar zodat we samen kunnen genieten van de zonsondergang en de skyline van Jakarta. Om vervolgens samen te dansen tot in de late avonduren. Ja, ik wou heel graag dat je hier was.

Maar andersom vind ik het misschien nog wel lastiger dat ik niet daar bij jou ben. Want ik wil bij alle bijzondere en belangrijke momenten zijn. Ik baal ervan als ik er niet meteen voor je kan zijn als het even tegen zit en dan geen arm om je heen kan slaan. Of dat we niet even spontaan een avondje kunnen bijkletsen. En ik mis het dat we de leuke, bijzondere dingen nu niet samen kunnen beleven en delen met elkaar. Dat we niet samen in een scheur kunnen liggen om iets doelloos, gewoon omdat het kan. Ik mis onze diepgaande gesprekken, de roddels, de humor, gedeelde geschiedenis, de vertrouwde grapjes, onze knuffels, gekkigheidjes, spontane uitstapjes, nachten doorhalen, lachen, en alles wat ons zo speciaal maakt! Ik weet dat we elkaar nu niet zo veel meer spreken en dat vind ik rot. Ik wou dat we vaker contact konden hebben, maar het gewone leven gaat gewoon door en ook hier, in het verre Indonesië heb ik een druk bestaan opgebouwd. Er zijn ontzettend veel leuke dingen die me bezighouden en er zijn zoveel gave mensen die ik heb ontmoet!

Straks, als ik terug ben in Nederland, is alles misschien wel anders. Misschien ben ik niet meer hetzelfde? Of ben jij veranderd? Maar ach, heel misschien, is alles wel gewoon nog precies hetzelfde. En gaat alles weer door alsof ik nooit ben weggeweest. Dan pakken we alles weer op zoals vanouds en gaan we rustig verder met mooie, nieuwe herinneringen aanmaken!

Hopelijk kan ik met dit berichtje even een glimlach op je gezicht toveren, zelfs al zit ik helemaal aan de andere kant van de wereld. Ookal spreken we elkaar zo weinig en zien we elkaar niet en hebben we het allebei heel erg druk met onze eigen levens. Jij bent ontzettend belangrijk voor mij, vergeet dat alsjeblieft niet!

Heel veel liefs,

Loesje =)