Loes abroad

Na een leuke tijd in Kathmandu en met een fantastische trektocht achter de rug, vertrekken we voor een week nog naar Pokhara, de tweede grote stad van Nepal.

De rit naar Pokhara is een lange zit in de bus. Het duurt bijna twee uur voor we eindelijk de stoffige stad uitrijden. De vrachtwagens die voorbij komen rijden zijn oud en roestig, maar opgevrolijkt met verf en kleurrijke stickers en tekeningen van Ganesh. De typische toeters alsof het clowns zijn, vliegen ons om de oren. We rijden speldbochten door in de bergen en ik ben misselijk. Onze bus haalt andere voertuigen links en rechts in en het scheelt niet veel of we hadden een frontale botsing gehad door een tegenligger. Even later bestaat het uitzicht enkel en alleen uit bergen, bomen en een droge rivier. De weg slingert en hier en daar staan er hutjes van hout en golfplaten langs de weg waar mensen eten proberen te verkopen. Vuile kleding hangt buiten te drogen in de zon. Ik wil me niet bedenken hoe het is voor mensen om te wonen hier in deze leegte.

Na 6 uur rijden valt er eindelijk in de verte hoog gebergte met sneeuw te ontwaren. De hoge bergtoppen zijn met elkaar verbonden en vormen samen een onmenselijke, kilometers hoge muur. Bijna onheilspellend toren ze boven alles uit. Langzaamaan rijden we Pokhara binnen en het ziet er op ’t eerste gezicht mooi en sfeervol uit!

Het grote meer is prachtig omringt door bergen en kleurrijke boten drijven in het water. Er blijkt een nieuwjaarsfestival aan de gang te zijn de komende dagen, dus daar kunnen we mooi van genieten. Er hangt een ontspannen sfeer in de straten en alles is kleurrijk versierd. Vrolijke muziek draait uit de speakers en overal lopen lachende, blije mensen. Men verkoopt kleding, stoffen, beeldjes, speelgoed of lichtgevende gadgets. Het is een gezellige bedoening en iedereen staat te koken en barbecueën op straat. Mensen zijn prachtig gekleed en er zijn traditionele dansen. Jong en oud loopt lachend en hand in hand over straat.

Verder is er is een groot afgezet podium waar live bands optreden en verderop in de straat is een kleiner podium waar jongeren dansoptredens houden. Het is fantastisch om te zien hoe enthousiast de mensen hier zijn en hoe er keihard wordt gejuicht voor de dansers. Geweldig ook hoe alle toeschouwers volop de heupen in de strijd gooien, de armen in de lucht zwaaien en gillen. Prachtig! Ik had nooit verwacht dat de Nepalezen zo goed konden feesten!

Op oudjaarsdag maken we een wandeling rondom het meer en rond het middaguur gaan we op weg. De tocht begint gemakkelijk en we volgen de weg langs het water. Nadat we het meer zijn overgestoken, lopen we door een dorp waar mensen ons met grote verbazing aanstaren. Het is duidelijk dat hier zelden tot geen toeristen komen en dat we weer eens een originele route hebben gevonden.

We komen alleen maar locals tegen en ondertussen zijn we al drie uur onderweg, maar blijken we nog niet op de helft te zijn… Mijn geduld raakt op – hoe mooi de tocht ook mag zijn – en ik wil onderhand wel weten hoever we nog moeten. Er zijn hier geen enkele eettentjes en ik heb honger en ondertussen wordt het pad alsmaar moeilijker. We vragen onderweg aan locals of we goed lopen en we worden een kant op gestuurd, maar lijken niet dichterbij te komen. Vermoeid en hongerig lopen we dwars door een theeplantage heen en klauteren we door de bossen.

hoe lang moeten we nog!?

Dwars door een theeplantage.

Aan de overkant van het meer zie ik Pokhara liggen en ik ben bang dat we het niet redden om voor het donker terug te zijn. Een man in een boot vraagt of we hulp nodig hebben en biedt aan om ons naar de overkant te brengen. Dat laat ik me geen tweede keer vragen! De man vertelt ons dat de weg naar Pokhara nog 2,5 uur lopen is dus ik ben blij dat we zeker op een redelijke tijd terug zullen zijn. Diezelfde avond kunnen we zorgeloos genieten van lekker eten en drinken, feesten we met gezellige, vreemde mensen en gaan we uiteindelijk knallend het nieuwe jaar in!

Opgelucht dat we in de boot zitten!

Genieten van een welverdiend kaasje en een drankje.

Feesten en knallend het nieuwe jaar in!

Wanneer we op 2 januari weer helemaal fit zijn, besluiten we een lange wandeling te maken langs allerlei toeristische plekken in Pokhara. We lopen door delen van de stad en onze eerste stop is bij het Mountain Museum. De tweede toeristische plek is bij een waterval en een grot, die beiden gecamoufleerd zijn en diep verstopt achter allerlei kraampjes. Het is ontzettend slecht onderhouden en afval ligt overal verspreid.

De waterval is niet veel bijzonders en de grot is al helemaal een gruwelijke flop! Het stikte er van de opdringerige toeristen die constant lelijke selfies aan het maken waren. Binnen in de grot lagen de plastic flesjes en papiertjes verspreid en het was een zware afknapper.
Gelukkig was onze laatste toeristische stop wel de moeite waard. Na een steile klim, bezichtigen we een prachtige Stupa en we lopen daarna op ons gemakje door de bossen terug naar de stad.

De dag voor we vertrekken willen we ook nog een pittige wandeling maken naar de Sarangkot berg.  Er kon niet veel mis gaan, maar het pad waar we over liepen was ontzettend slecht onderhouden en liep uiteindelijk dood, waarna Maarten stug door bleef lopen. En ik er maar sjokkend en mokkend achteraan… door de bosjes…

Mokken…

Nee, de tocht begon niet echt plezierig. Na drie kwartier door de wildernis ontdekten we een kleine waterval en niet veel later kwamen we gelukkig weer op het goede pad terecht. Het was een steile klim omhoog, maar het uitzicht was prachtig! In de verte is de  ‘Wall of the North’ te zien met als hoogste punt de Annapurna: de 8e hoogste berg ter wereld.

Daarna begon de terugweg en we werden vergezeld door een straathond die urenlang met ons mee naar Pokhara is gelopen. Het was een prachtige afsluiting van onze tijd in Pokhara!

Ons gezelschap

Na deze tocht was het tijd om weer in de bus te stappen en de laatste twee dagen van onze vakantie hebben we in Kathmandu doorgebracht.

Nepal was meer dan fantastisch! Ik wil dolgraag terug naar Nepal want er is genoeg te beleven, er zijn nog zoveel bergen te beklimmen en fantastische natuur te zien! Hopelijk hebben we nog de kans om ernaar terug te gaan, maar voor nu is dit het (voorlopige) einde van mijn belevenissen in Nepal!