Loes abroad

Nepal was voor mij de gaafste vakantie ooit (tot nu toe 😉 )! De ervaring, de natuur, de cultuur en de veelzijdigheid van het land zijn briljant. Omdat er meer dan genoeg te vertellen en te laten zien is van onze reis, leek het me leuk om in meerdere delen te vertellen over mijn ervaringen in Nepal.
Bij deze deel 1!

‘Liefje, wordt eens wakker?’
Ik open mijn ogen van schrik en volg Maartens vinger met mijn blik naar het kleine vliegtuigraampje. Ik slaak een gilletje van verwondering en mijn mond valt open. De bergen die ik daar zie zijn overweldigend mooi. Zo hoog, mooi, vervaarlijk en machtig heb ik ze nog nooit gezien. Ik wordt overvallen door kippenvel en een gelukzalig gevoel. Dit is de bedoeling. Hier moeten we zijn. We zijn er echt. Dit is Nepal!Onderweg naar onze eerste bestemming is het te zien dat Nepal een van de armste landen ter wereld is. De huizen zijn oud, gebroken en vies. We rijden door de hoofdstad van dit land maar er is alleen maar laagbouw. Het is nu winter hier en het valt op dat het al maanden niet heeft geregend want alles is gortdroog, verdord en stoffig. Zand stuift op van de wegen die amper wegen te noemen zijn. Half uit elkaar gevallen, roestige busjes vervoeren mensen, dieren en goederen. Ik ben nu al stil van het uitzicht.

Amish, een oud student van Maarten, verwelkomt ons hartelijk en het is ontzettend bijzonder dat we hier twee nachten mogen blijven. We brengen wat tijd met hem en zijn moeder door en de volgende dag – terwijl Amish naar school is en zijn moeder werken – besluiten we naar Thamel te gaan. Dat blijkt een vrolijk, druk en toeristisch stukje stad te zijn waar kleurrijke vlaggen hangen en het er stikt van de vele winkeltjes waar ze souvenirs, felgekleurde kleding en sieraden verkopen.

kleurrijke gebedsvlaggetjes hangen door de straten.

Overheerlijke curry met rijst en groenten.

Op dinsdagochtend moeten we helaas alweer afscheid nemen. Het is te merken dat Amish er ook van baalt en hij vraagt zich al af wanneer we elkaar weer zullen zien. We nemen afscheid en het was bijzonder om een kijkje te nemen in het leven van deze jongen in Nepal.

Tijdens de rondleiding die we daarna krijgen door Kathmandu, was het even schrikken om andere delen van de stad te zien te krijgen, want tot nu toe had ik alleen maar het toeristische gedeelte gezien. De aardbeving in 2015 heeft behoorlijk zijn sporen achter gelaten en het is te zien dat Nepal nog steeds herstellende is van alles. De schade was enorm en ze proberen de boel wel op te knappen, maar dat gaat gestaag.

Deze slideshow vereist JavaScript.

In het oude centrum zijn er grauwe, nauwe straatjes waar scooters doorheen rijden en mensen druk aan het werk zijn. Ondanks alle rommel, zooi en schade in de stad, gaat het normale leven van de mensen hier gewoon door. Slagers verkopen hun vlees al open en bloot aan de straat terwijl het zand opstuift en er uitlaatgassen voorbij waaien. Mensen lopen in werkkleding en koffers door de straatjes en vrouwen verkopen mandarijnen en pinda’s. Aan het balkon van half afgebroken bakstenen huizen hangen smoezelige kleren te drogen. De straten zijn hobbelig en delen zijn weggevaagd. Ik kijk mijn ogen weer uit.

Vlees wordt aan de weg verkocht.

Een verlaten, roestige fiets.

Nog meer schade door de aardbeving.

De tempel die we als eerste te zien krijgen, is al oud en onze gids verteld ons dat hier de reïncarnatie van Kumari leeft, een driejarig meisje. Ze is heilig en wordt letterlijk door mensen op handen gedragen, want ze mag niet zelf lopen. Mensen offeren feloranje bloemen en luiden de bel bij de tempel voor het gebed.

Daarna worden we gebracht naar de oudste Stupa ter wereld, op een heuvel met prachtig uitzicht over de stad, alleen hebben we pech dat het bewolkt is vandaag. Deze tempel staat ook wel bekend als de Monkey temple omdat het hier stikt van de apen.

Na wat foto’s stappen we weer in de auto in en er wordt ons nu verteld dat we naar een bijzondere heilige plek gaan waar mensen worden gecremeerd. We gaan dus in real life kijken naar crematies. Dit nieuws kwam nogal onverwachts want ik had geen idee dat we naar zo’n plek zouden gaan, maar mijn nieuwsgierig was groot en weerhield me er niet van om te gaan.
Hindoes van over de hele wereld moeten één keer in hun leven naar deze tempel reizen, zoals de moslims naar Mekka gaan. Zelf mochten we de tempel niet binnen als niet-hindoe, maar we mochten wel naar de grote, openbare plek waar lichamen werden gecremeerd. In onze cultuur wordt er zo anders met de dood omgegaan, dat het echt heel speciaal was om unieke ritueel te mogen aanschouwen. Het lichaam was gewikkeld in doeken en werd vervolgens op hout gelegd en verbrand. Wanneer het lichaam tot as was gevormd, werd het in de rivier gestrooid en meegevoerd met het water. 

Deze slideshow vereist JavaScript.

Tot slot zijn we naar de grootste Stupa ter wereld gegaan. Hindoes geloven dat je 108 (een heilig getal) rondjes rondom de tempel moet lopen met de klok mee, omdat dat geluk brengt, iets waar je ongeveer 3 uur mee bezig bent. Ook weer een bijzondere plek om te zien en het was een mooie afsluiting van de tour door Kathmandu.

Na afloop van deze dag is het me door alle indrukken en beelden wel duidelijk geworden dat Nepal een hele hoop schatten aan cultuur en historie heeft, al is de staat waarin de architectuur hier verkeerd nogal triest. Toch was het absoluut de moeite waard.

Die avond is het tijd om ons klaar te maken voor onze hike door de bergen en pakken we onze spullen in. We are ready!

Weten hoe fantastisch mooi onze trektocht door de bergen was? Lees dan binnenkort deel II van dit verhaal!