Loes abroad

Na een lange stilte, heb ik eindelijk weer wat leesvoedsel te produceren, want we hebben er een fantastische en avontuurlijke vakantie opzitten. Drie weken lang hebben we de tijd gehad om Vietnam te verkennen. Mijn blog zal misschien wat uitgebreider zijn dan gewoonlijk, maar dat is omdat er zoveel te vertellen is en te laten zien!
Geniet hier van deel 1 van de reeks over dit bijzondere land…

Ons avontuur begint in een grote stad in het noorden van Vietnam: Hanoi. Een drukke, levendige en rommelige stad waar een vrolijke sfeer hangt. Onze eerste dag begint al goed wanneer we smullen van een verrukkelijke hot pot waarbij er allerlei lekkere kruiden, groenten en vlees in een smaakrijke soep wordt gegooit. Het eten met stokjes went al snel en ik ben meteen een onwijs grote fan van de Vietnamese keuken.
Al wandelend door de stad zie ik overal kleine krukjes en tafeltjes staan op straat waar mensen samen eten en drinken. We lopen nog rondom het Hoan Kiem Lake, wat er romantisch bij ligt. Verder hangt er een feestelijke sfeer op straat en al gauw ontdekken we dat iedereen op straat en in cafés aan de TV gekluisterd zit, want de finale van de voetbalcup wordt gespeeld. Wij juichen vrolijk mee onder het genot van een biertje en wanneer blijkt dat Vietnam de cup heeft gewonnen, wordt het me al gauw duidelijk dat de Vietnamezen wel weten wel hoe ze een feestje moeten bouwen!Op zondag lopen we met een tourguide mee en ik krijg het een en ander te leren over de geschiedenis van de stad en de gewoonten van de mensen hier. Ik ben verbaast als ik hoor dat 70% van de Vietnamezen blijkbaar geen religie heeft. Ook leer ik dat de oorlog zijn sporen zeker heeft nagelaten, maar dat mensen hard aan het werk zijn om Vietnam weer op te bouwen.
Allereerst lopen we naar de spoorweg en onderweg zie ik veel mensen lopen met de bekende driehoekige, rieten hoed als bescherming tegen de zon. Ook zie ik vrouwen lopen die manden met spullen dragen door middel van een houten stok op de schouders. Het doet me denken aan het liedje ‘twee emmertjes water halen…’. We lopen verder langs de markt en tot slot van de tour krijgen we nog een traditioneel huis te zien waarin ik ontdek hoe de mensen hier leven.

Diezelfde avond nemen we een nachtbus naar Sapa. De bus is verwonderlijk comfortabel en ik slaag erin om een aardig oogje dicht te doen. Eenmaal in Sapa, krijgen we een gids toegewezen en het blijkt een extreem vrolijk meisje te zijn, May, wat uitbundig verteld en zich al meteen gedraagt als mijn beste vriendin.
May neemt ons mee naar een traditioneel dorp waar we het lokale leven kunnen zien. Het lijkt voor mij wel alsof we honderden jaren teruggaan in de tijd, gezien manier waarop ze hier leven en de werktuigen die ze nog gebruiken.

Helaas is het erg bewolkt en mistig qua weer en ik vind het jammer dat ons uitzicht niet erg ver reikt. Toch is het duidelijk dat deze vallei omringt is door hoge, glooiende en groene bergen met eindeloze trappen van rijstvelden.

De volgende dag gaan we op stap naar een ander dorp waar we zullen overnachten. Ik heb geen idee hoe lang de tocht gaat duren, dus ik ben behoorlijk verrast als blijkt dat we 4 uur lang door de mist in de glibberende modder over een berg moeten glijden.

Na de modderige tocht komen we in de middag aan bij een gezellige en knusse homestay waar we rustig kunnen bijkomen. In de avond schuiven alle gasten bij elkaar aan tafel en delen we een heerlijke maaltijd. Het is ontzettend leuk om met andere reizigers te praten en het is erg gezellig. Er worden shotjes sterke wijn uitgedeeld door de eigenaar en de karaokeset wordt aangezet, waarop we vervolgens allemaal een liedje moeten zingen.

De laatste dag maken we een relatief korte, maar erg leuke wandeling naar een ander dorp door het bos en langs een waterval. Uiteindelijk worden we met een busje opgehaald en teruggebracht naar Sapa.

Die middag besluiten we om de kabelbaan te nemen naar de top van de berg Fansipan (3143m): de hoogste berg van Vietnam. Het voelt een beetje als valsspelen – diehard hiken is meer onze stijl – maar vanwege het slechte weer, werd dat sterk afgeraden. Gelukkig is de kabelbaan een indrukwekkende rit die ons het mooiste uitzicht geeft van alle dagen, want de wolken zijn eindelijk wat meer opgetrokken.

Eenmaal boven blijkt de top volledig in de wolken te zitten en een uitzicht is er niet. We kunnen niet verder dan 8 meter voor ons uitkijken en we hebben geen idee hoeveel trappen we op moeten om bij de top te komen. Toch vermaken we ons meer dan prima door stiekem over de hekken van afgesloten trappen te klimmen en vervolgens daar naar boven te gaan! Ook op de terugweg,  genieten we weer van een waanzinnig uitzicht wanneer we uit de wolken zijn.

Die avond is het tijd om de nachtbus terug te nemen naar Hanoi. Gek genoeg doet de bus er deze keer korter over en worden we tot mijn verbluffing om kwart over 3 s’nachts (!) de bus uitgezet en moeten we het zelf maar uitzoeken.
Met slaaptekort in het midden van de nacht door een bijna dode stad lopen, is echt geen pretje. De tijd gaat traag voorbij en na wat rondzwerven over straat, eindigen we bij het Hoan Kiem Lake op een bankje. Interessant was wel om onderweg wat van het nachtleven te kunnen zien, want tientallen mensen op straat zijn hard aan het werk om het vlees van de karkassen van koeien te snijden om het vervolgens zo vers mogelijk te kunnen verkopen. Het is een vreemd gezicht, maar hier de normaalste zaak van de wereld.Ook blijken de Vietnamezen erg sportief te zijn op de vroege morgen, want een man is ’s ochtends om half 5 in het park een of andere vechtsport aan het uitoefenen en schreeuwt zo nu en dan wat vreemde kreten uit. Het duurt niet lang voor er meer en meer mensen aan het sporten zijn in het park en hele clubjes mensen zijn aan het hardlopen, dansen of zelfs badmintonnen. Langzaam maar zeker wordt het ochtend en is het (eindelijk) tijd om wat te slapen in ons hotel.

Op de laatste dag verkennen we Hanoi nog wat uitgebreider op de fiets en bezoeken we nog wat indrukwekkende musea. Bizar om te ontdekken wat zich hier vroeger allemaal heeft afgespeeld en het is goed om wat over de geschiedenis te leren.

En dan is het tijd om onze spullen weer te pakken en door te reizen naar onze volgende locaties! In mijn volgende blog zal ik daar meer over vertellen 🙂