Loes abroad

Lombok, wat een heerlijke plek! Relaxed, schoon en rustig. Veel mensen spreken er niet eens Engels omdat het niet zo toeristisch is. Het is er flink warm en benauwd, zoals overal in Indonesië, maar ik denk dat het voor ons perfect is geweest dat we eind maart zijn gegaan: alles is nog groen van het regenseizoen en tegelijkertijd droog en zonnig genoeg om aan het strand te kunnen liggen.

We hadden een leuke AirBNB vlakbij Senggigi beach. Openbaar vervoer is er niet op Lombok dus hebben we voor de hele week scooters gehuurd zodat we alle vrijheid hadden om over het eiland rond te reizen. Het was wel even wennen in het verkeer en extra voorzichtigheid was dan ook geen overbodige luxe. In Lombok hebben we enkele tempels en culturele dorpjes bezocht en de weg ernaartoe was al avontuurlijk en mooi genoeg!

Onderweg rijden we door kleine, arme, authentieke dorpjes en prachtige rijstvelden waar de lokale bevolking hard aan het werk is. Vrouwen staan voorovergebogen om rijst te plukken en het beeld om me heen lijkt regelrecht uit een reisgids te komen. Als de zonsondergang begint tijdens de terugreis, zijn er tientallen vliegjes die in mijn ogen schieten en kapot knallen op mijn wangen. Compost of gras op de rijstvelden wordt in de fik gezet en we moeten rijden door de mistige rook die er vanaf komt. De zon verstopt zich langzaam achter de bergen en de donkerroze lucht weerkaatst in het lage water van de rijstvelden. Eenmaal op de snelweg vliegen we over de weg en kan ik genieten van een schilderachtig uitzicht. Ik wou dat ik er foto’s van had kunnen maken maar helaas is dat nogal gevaarlijk op een scooter die 90km per uur gaat, haha!

Op dinsdag bezoeken we het dorpje Sasek. Er is een kleine wijk waar we het lokale leven kunnen zien. Rijst ligt er te drogen in de zon en een man en zijn familie nodigt ons uit om koffie te komen drinken maar we weigeren vriendelijk en lopen verder door de rijstvelden. Een groepje nieuwsgierige kinderen komt ons een hand geven en vragen hoe we heten. Ze lopen al giechelend weer weg en blijven ons van een afstand in de gaten houden. Op een van de rijstvelden is een man is net bezig met een ploeg en het ziet er spectaculair uit. Heel bijzonder om te zien hoe ze hier alles nog met de hand doen.

De keuken van een gezin.

Rijst ligt te drogen in de zon.

Nieuwsgierige kinderen in de rijstvelden.

Verder kopen we sarongs (sjaals) bij een kraampje en krijgen we een rondleiding van een man die in het traditionele gedeelte van het dorp woont.
Aan het einde van de dag stinken mijn kleren een uur in de wind en staan er zwarte vegen op mijn armen en wangen van het scooter rijden. Mijn haren zijn vettig en vies en hoogstwaarschijnlijk zal ik vijf jaar eerder sterven door alle uitlaatgassen die ik extra heb ingeademd, maar dat is het allemaal waard!

De woonkamer van een hut.

Authentieke hut.

Een vrouw werkt met een spinnewiel.

De volgende dag vertrekken we naar het Noorden om watervallen te bezichtigen en is er onderweg weer ontzettend veel mooie natuur te zien. De roadtrip gaat langs heuvels met groene natuur en vele rijstvelden en palmbomen. We rijden vlak langs de kust met de heldere, azuurblauwe zee al glinsterend in de felle zon. We sjezen over verbazingwekkend mooie geasfalteerde wegen. De wegen maken het erg aantrekkelijk om met de scooter te reizen en ik wou dat ik mijn skeelers hier had, dat zou ideaal zijn geweest!

Het pad naar de watervallen is goed begaanbaar, totdat we door de rivier moeten klimmen. In eerste instantie wil ik mijn schoenen droog houden maar al gauw kom ik tot de conclusie dat het weinig zin heeft en ik plons lekker met mijn zompige sokken en bergschoenen verder. Uiteraard glij ik uit en ben ik nat van top tot teen, maar gelukkig is mijn camera nog droog!

Dwars door de rivier lopen om bij de waterval te komen.

Uitzichtpunt vanwaar we de Gilli eilanden kunnen zien.

Rustige wegen en groene natuur.

Nadat we op donderdag op het vliegveld afscheid hebben genomen van Wouter, rijden Maarten en ik door naar een rustig, afgelegen stand. Het is weer een prachtige route, totaal anders dan de dagen ervoor. We passeren weer idyllische minidorpjes met bamboe huisjes en vrolijke mensen die hartelijk zwaaien. Eenmaal op het strand gaan we liggen bij een lokaal tentje met kinderen die nieuwsgierige vragen stellen en teleurgesteld zijn als we geen armbandje van ze kopen. Wel kopen we een heerlijke verse kokosnoot en lekkere groente curry. Even genieten van de rust en het feit dat er niet eens mobiel bereik is.

Op onze één na laatste dag besluiten we een wandeling te maken. We komen geen andere mensen tegen – want niemand is zo gek om op het heetste moment van de dag te gaan wandelen – en al het groen om ons heen maakt me ontspannen. De wandeling gaat over kleine watertjes en we passeren bamboe hutjes met kippen en geiten waar mensen blijkbaar nog leven. Een vrouw met een lendendoek staat zich te wassen in de rivier en kijkt ons met grote ogen na als we langs haar lopen. Ik vind het moeilijk te geloven dat mensen echt nog op deze manier leven!

Het was een fikse wandeling, maar absoluut de moeite waard. Tot slot hebben we onze vakantie afgesloten met een dagje luieren aan het strand. Het was een fantastische tijd hier op Lombok en de week is voorbij gevlogen. Nu ben ik weer helemaal opgeladen om weer aan de slag te gaan en kunnen we uitkijken naar onze volgende grote reisbestemming over twee maanden: NEDERLAND!