Loes abroad

Ik wil jullie in deze blog graag meenemen op een vogelvlucht door het Himalaya gebergte. Ik heb een selectie gemaakt van de mooiste bergtoppen en uitzichten, maar ik moet hierbij even vermelden geen enkele foto écht kan tippen aan de ware schoonheid die we hebben gezien. Toch hoop ik met deze foto’s een mooi beeld te kunnen geven van onze uitzonderlijk mooie trek! Welkom bij deel 2 van mijn blog over Nepal. (Deel 1 gemist? die lees je hier.)

Dag 1: Sjouwen
We beginnen onze tocht in Lukla op 2400 meter hoogte en zullen overnachten in het dorp Phakding. Het vliegveld zelf is al omringd door bergen en het heeft een zeer korte landingsbaan, waardoor het een van de gevaarlijkere vliegvelden is. De tocht begint en het lijkt hier wel alsof we 100 jaar terug in de tijd zijn. Je kunt enkel en alleen te voet naar de dorpen in de bergen, dus muilezels en ossen lopen af en aan om spullen te sjouwen. Niet alleen dieren, maar ook vele mensen komen we tegen die manden (met de vreemdste voorwerpen en tientallen kilo’s) op hun rug tillen en verbonden zijn met een band om hun hoofd om het gewicht te verdelen. Bijna alles wat je ziet in de dorpen hier hoog in de bergen is naar boven gebracht door mensen en dieren. Het bergvolk dat hier woont ziet er fit uit met hun lenige, pezige lijven, gebruinde huid, hoge jukbeenderen en zwarte haren. De wangen zijn rood gekleurd en mannen, vrouwen en kinderen lopen zonder moeite over de rotsige paden.

Mensen tillen tientallen kilo’s aan gewicht mee.

Dag 2: Bergen, bruggen en doorzetten
De route loopt langs een prachtige, helderblauwe rivier. De ene na de andere berg doemt voor ons op en als de zon achter de toppen vandaan is gekomen, trek ik mijn jas uit en geniet ik van het uitzicht op me heen. De schone lucht en de natuur doen me goed. We steken regelmatig een stalen brug over die gevaarlijk wiebelt en wankelt, maar deze bruggen kunnen hele kuddes ossen en muilezels dragen, dus ik maak me er verder niet druk om. Daarnaast zijn we in een ideale tijd aan het wandelen, want het hoogseizoen is voorbij en we komen maar af en toe wat andere toeristen tegen.

bruggen, bruggen…

en nog eens bruggen!

Met onze porter en guide.

Ik moet echt bikkelen als het pad steil omhoog gaat. Ik zet piepkleine stapjes en ik voel mijn beenspieren zeuren en mijn kuiten branden, maar ik stap stug door. Ik merk het hoogteverschil en ademhalen gaat moeizamer, maar het heeft wel iets rustgevends en hypnotiserends om zo door te zetten. Mijn hoofd leeg, verstand op nul en voetje voor voetje plaatsen. Iedere stap is een overwinning.
Uiteindelijk komen we na een tocht van 5 uur aan in Namché Bazar, een behoorlijk groot, mooi dorp hier op 3440 meter hoogte.

Dag 3: Cultuur
Hierboven in de bergen staat een museum en daar ontdekken we meer over de dorpelingen die hier in de bergen wonen en de natuur. Verder lopen we vandaag langs het hoogste vliegveld ter wereld en naar een prachtig uitzichtpunt vanwaar we de Mount Everest al kunnen bewonderen. De hoogste berg ter wereld… waanzinnig! Overal waar ik kijk zijn ruwe, rotsige en besneeuwde bergtoppen.

Je kunt de Mount Everest al achter ons zien!

Namché Bazar.

Alle bergen om me heen hier zijn zo hoog en machtig. Ook het weer zit mee en de zon schijnt volop en brandt op mijn wangen. We lopen vervolgens naar een ander dorp waar we een klooster en school bekijken. Het was een dag vol cultuur en ik heb een klein kijkje kunnen nemen in het leven hierboven in de bergen.

Dag 4: Eindpunt
Hoog boven in de bergen doet niets er meer toe. De groene bomen zijn langzaamaan over gegaan in bosjes en er zijn alleen nog kale, rotsige en woeste bergtoppen te bewonderen. De serene rust, stilte en eenzaamheid hierboven geeft me een nietig gevoel en neemt alle zorgen en gedachten weg. Ik ben zo waanzinnig trots op ons. Samen trotseren we de bergen en het is fantastisch om dit samen met Maarten te kunnen doen. Er is weer een pittige tocht achter de rug, hoewel we erg snel waren gegaan. Het compliment van onze guide zit in mijn zak: ‘You two are extraordinary hikers!’

Het is een uitdaging om iedere dag weer zo’n afstand af te leggen maar ik zie telkens weer nieuwe dingen dus het blijft genieten! Inmiddels ben ik ook beter gewend aan de ijle lucht hierboven, hoewel ik tijdens het stijgen nog wat ben beperkt door mijn korte adem. Alsnog komen we binnen aanzienlijke tijd aan bij ons eindpunt: Tyangboche (3840m).

Tyangboche en Mount Everest op de achtergrond.

Omringt door bergen.

Een klooster in Tyangboche.

Genieten van de zon en het uitzicht.

Dag 5: Hoogtepunt
Vandaag is het kerst, maar dat gaat volledig langs me heen. Maarten kreeg het “briljante” idee om nog een extra uitstapje te maken naar een bergtop die totaal niet op de planning stond. Gelukkig vindt onze guide het geen probleem om met ons een extra wandeling te maken naar boven en met onze handschoenen en muts in de aanslag gaan we op pad.
Op deze ijskoude ochtend snapte ik niet waarom ik zo gek was om uit bed te stappen en mezelf te laten meesleuren door Maarten, maar door dit waanzinnige uitzicht weet ik het wel weer. Ik ontzettend blij met Maartens volharding want dankzij hem verleg ik nu mijn grens. Iedere keer als ik denk dat het uitzicht niet mooier kan, is het toch nog mooier dan daarvoor!

Het hoogtepunt

Het pad is inmiddels verdwenen en we klauteren we letterlijk over de rotsen. Als we bovenaan zijn, zien we dat de onzichtbare weg naar de top steeds steiler en moeilijker te beklimmen is. We proberen een poging, maar concluderen na een paar rotsen dat het toch te gevaarlijk is. Daar baal ik van, maar tegelijkertijd ben ik super trots dat we deze hoogte alsnog hebben behaald! (4365m) Het is nu tijd om te beginnen aan de terugweg….

Trots op ons!

Dag 5 & 6: Terugweg
Na vier volledige dagen lopen zit het ritme er lekker in en we vliegen naar beneden. De zon schijnt weer en ik merk dat ik aardig en kleurtje heb opgedaan. Ondertussen ben ik onderweg een stuk wijzer geworden van de verhalen van onze guide. Hij vertelt over de natuur en over zijn eigen leven en hoe de dingen gaan in zijn cultuur. We praten over religie, trouwen en het dagelijkse leven in zijn dorp en hoe hij is opgegroeid. Het is letterlijk en figuurlijk een wereld van verschil. De terugweg gaat vlot en twee dagen later is het vliegveld Lukla weer in zicht!

Moe en voldaan. Bijna terug!

Ik ben ontzettend trots dat we zo hebben doorgezet deze dagen en we hebben toch maar mooi 500 meter hoger gelopen dan de planning was! De volgende keer gaan we voor een grotere uitdaging… 😉

Na onze trek door de bergen hebben we een heerlijke tijd gehad in de stad Pokhara. In mijn volgende blog zal ik daar meer over vertellen!